10 Nisan 2015 Cuma

Cry, woman!


Gece yarısı ağlayarak uyandın mı sen? Ya da çığlık atarak? 
Korktun mu sonunu bilmediğin karanlıktan, sonunu görememekten korktun mu uçurumun? 
Çok sevdiğin siyahta boğuldun mu hiç? 
Güneş elbet tekrar doğar ama gece yine gelir bulur seni saklandığın yorganın altında. 
Gece yarısı kendinle baş başa kalırsın ya da istemediğin varlıklarla. 
Kişiliğinin çığlık atan tarafı patlamaya hazır silah gibidir geceleri. 
Öfkesi öldürücüdür. 
Artık büyüdün ve annenin yatağına sığınamazsın çaresiz kaldığında. 
Tüm o iblislerle tek başına yüzleşmen gerek. 
Zaman geçmiyor ve ben yazıyorum, çünkü biliyorum;
 "Yazmasam ağlayacaktım."

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder